de sleutels der geschiedenis zijn volgens ons niet bedoeld om te regeren

iris ‘little Dorrit’

In ons verslag van een behandeling van persoonlijk tot zichzelf komen en tot een bewustzijn naar de maat van recht worden af en toe standpunten ingenomen, welke meer een therapeutische waarde hebben dan een rechtstreeks maatschappelijke en zoals het wel hier en daar in de wetenschap bekend is en ook in die van een arts kan men de gegevens uit een behandelingssituatie niet rechtstreeks toepassen in de werkelijkheid van het maatschappelijk bestaan dat hoe dan ook elke mens zal kennen als zijn plaats. In de filosofie is dat een bewijsstuk leveren vanuit een tegenstrijdigheid van standpunten, en een dergelijke aanpak komt dikwijls voor wanneer het niveau van de kennis niet verder gaat dan het gehalte van de subjectieve mening. Een Vader die om zijn kinderen geeft zal evenwel geen standpunten doen verkondigen die een betekenis hebben in een absolute zin, ook bij God is de eigen mening geheel niet uitgesloten van waardering. Daarom houdt ik het de mensen voor, die althans zich betrokken voelen bij het verloop van de conferentiële gang van dit document, dat het niet onmogelijk geacht wordt dat de maatschappij of de politieke structuur van ons land er andere standpunten en inzichten op na houdt, en dat het voor de gemiddelde therapeutische medewerker slechts waarneembaar is hoe groot de weerstand is die overwonnen moet worden. Een bedoeling te vinden in onze woorden, ach, wij z ijn ermee bekend, maar zij zijn desalniettemin meer gegeven als het voorbijgaan van de eeuwige aan het tijdelijk bestaanvan ons gegeven kind, en het is goed te beseffen dat in eenzelfde recht zijn Vader had kunnen besluiten zijn zoon weer weg te nemen aangezien hij had gedacht, dat het deze tijd niet waard zou zijn om reeds in een periode van openbaarheid terecht te komen die een meer persoonlijk karakter zal hebben dan het ooit in de geschiedenis mogelijk is gebleken, maar Klimes deelt thans mee dat er wellicht beter kan worden geschreven over een persoonlijke dan over een maatschappelijke geschiedenis, en dat sommige onder de lezers wellicht een ervaring ook hebben gekend met zoiets als wat Limes noemt ‘de goede man’. En wanneer ik Klimes voor zichzelf laat spreken zou hij zeggen dat het hem allemaal te vroeg lijkt want dat er ook al een verwachting had geheerst dat hij dan wel de paus van Rome zou moeten worden, begrijp ons goed, het is nooit zonder een reden dat de Here Here tot een ingrijpen is gekomen, en leuk is anders.