© Photographer: Pavalache Stelian | Agency: Dreamstime.com
Het spreekwoord luidt, dit ter verklaring van onze drukke bezigheden hier te huize Buur waar alles binnenskamers geschiedt en er zijn er niet veel die dat kunnen, smaak doet eten, en ook als dit niet het juiste spreekwoord zou zijn hebben wij het toch mooi gegeven, want spreekwoorden veranderen in de tijd, ook die van leven. Ik hoop dat niemand ermee kan zitten, dat mijn Clem af en toe de pluralis majestatis toebedeeld heeft gekregen als een recht dat ik hem gaf, er zal toch hoop ik geen gedachte zijn die zegt: ‘ik hoop dat hij genas.’ U hebt natuurlijk gelijk wanneer u stelt, dat onze combinatie kennelijk aandringt op een herstel van oude waarden, belevingen en kollectieven, dat is ook zo maar om de menigte te geriefen, wil dan mijn zoon wel even debiteren: voor hem is dit ook een bijzondere vorm van leven. Maar hoe moeten wij anders aan U kwijt, dat hoewel al doende er natuurlijk ook wel sprake is van een respijt om te genezen, en alleen die de Vader is kan dat gedaan krijgen, ik hoop dat dat inmiddels wel was verstaan en begrepen, en u zij toch enige consideratie met Uw Here god te koesteren, ‘t is en blijft een nogal opstandig en ongedurig joch.
lily ‘we are many’
Wat het lezende publiek natuurlijk goed verstaat, het is in deze schermweergave die gij ontvangt de Here God die tot U aller vertegenwoordiger tot U spreekt, niet ieder mag mij zomaar naderen, dat begrijpt niet goed iedereen, maar aangezien ik ook wel enige moeite had met zijn syndroom, hebben wij inmiddels gekozen om te wachten op ons loon, wat het zal zijn of waaruit het bestaat, of wat het is geweest, dat zijn soms in verhouding met onze bedoelingen zo gering te achten vraagstellingen, wat doet een mens met geld tenslotte als er geen goed bij is? Laten wij hopen dat we niet hoeven te vervallen in een verleden tijd van aandacht voor de centjes, maar erg strek om niet om te zien naar beter tuijden zijn wij hier niet erg, en daarom zal de Here God met Clem se fingertips gaan openbaren wat er nu eigenlijk aan de hand is en wat ervoor de reden is dat er zo’n twijfel is. In elk geval wanneer het niet al doorgekomen is wil ik, of wij, bekijk het maar met gij, nog een keer het daglicht laten schijnen op wat misschien al doorgekomen is.
Dat een toekomst die een beetje blijvend mag zijn in zijn thematiek voorbereidingn nodig heeft om vaste grond onder de voeten te verkrijgen moge duidelijk zijn en dat is ook een van de functies van de bezigheden die thans geschieden, volgens velen dan, want er gebeurt natuurlijk meer in deze wereld dan wij hier wel willen zeggen, deHere God spreekt hierin slechts voor zover het Klimes is ten besten. Maar wat het dan de bezige bij aangaat met haar darren, wij spreken natuurlijk geen recht voor ons land als eEen staatkundig gegeven, onze profetische arbeid is bedoeld om verstaan te worden door de leden van het Huys van Oranje en dat zijn er meer of minder misschien zijn het er nu wel zes of zo. De ervaring en de druktemakerij had ook Uw God maar liever aan de deur te wachten gezet, want dat komt nog wel een keer, maar werd en wordt niet zo ervaren als van Groot belang te zijn, wat oh wat er aan regeren overbleef, te zijn of niet te zijn, echt het scheelt geen cent, maar iedereen heeft toch wel zoiets als zijn eigenbelang om te dienen en wat dat dan wel moge zijn in dit verband, mij lijkt men moet het maar bezien. Voor omstanders die nu eens ter zake willen komen en voor diegenen die het naadje van de kous willen weten, enfin, een familie heeft een familiehoofd, en Clem kan dat niet zijn.
Ik spreek jullie nog welk een keer. Wat wij inmiddels te doen hebben, het is natuurlijk allemaal geniaal, wat wonderschoon, zo genereus, meent u dat nu, dat heb je goed gezegd, zo lust ik er nog wel een, taa-taa, tja, blijft er nog wat over? Wie het weet mag het zeggen, maar al die schoonheid geniet feitelijk ook een beetje een zekere afstand alhier, en al wat mooi is heeft geen democratisch ideaal.
040 Wat Sophanaram (Photo credit: marhas1)